USTAWA o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
USTAWA
z dnia
27 marca 2003 r.
o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
(Dz.
U. Nr 80, poz. 717)
Przepisy
ogólne
1) zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu
terytorialnego i organy administracji rządowej,
2) zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na
określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony
rozwój za podstawę tych działań.
2. W planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:
1) wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury;
2) walory architektoniczne i krajobrazowe;
3) wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony
gruntów rolnych i leśnych;
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr
kultury współczesnej;
5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także
potrzeby osób niepełnosprawnych;
6) walory ekonomiczne przestrzeni;
8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa;
9) potrzeby interesu publicznego.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) "ładzie przestrzennym" - należy przez to rozumieć takie
ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w
uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne,
społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne;
2) "zrównoważonym rozwoju" - należy przez to rozumieć rozwój, o którym
mowa w art.
3 pkt 50 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo
ochrony środowiska (Dz. U. Nr
62, poz. 627 i Nr
115, poz. 1229, z 2002 r. Nr
74, poz. 676, Nr
113, poz. 984, Nr
153, poz. 1271 i Nr
233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr
46, poz. 392);
3) "środowisku" - należy przez to rozumieć środowisko, o którym mowa w art.
3 pkt 39 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo
ochrony środowiska;
4) "interesie publicznym" - należy przez to rozumieć uogólniony cel
dążeń i działań, uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa
lub lokalnych społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzennym;
5) "inwestycji celu publicznego" - należy przez to rozumieć działania o
znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i
krajowym), stanowiące realizację celów, o których mowa w art.
6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr
46, poz. 543, z 2001 r. Nr
129, poz. 1447 i Nr
154, poz. 1800, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr
74, poz. 676, Nr
113, poz. 984, Nr
126, poz. 1070, Nr
130, poz. 1112, Nr
153, poz. 1271, Nr
200, poz. 1682 i Nr
240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr
1, poz. 15);
6) "obszarze przestrzeni publicznej" - należy przez to rozumieć obszar o
szczególnym znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy jakości ich
życia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów społecznych ze względu na jego
położenie oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne, określony w studium uwarunkowań
i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy;
7) "obszarze problemowym" - należy przez to rozumieć obszar szczególnego
zjawiska z zakresu gospodarki przestrzennej lub występowania konfliktów
przestrzennych wskazany w planie zagospodarowania przestrzennego województwa
lub określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gminy;
8) "obszarze wsparcia" - należy przez to rozumieć obszar określony w
ustawie z dnia 12 maja 2000 r. o
zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr
48, poz. 550, Nr
95, poz. 1041 i Nr
109, poz. 1158, z 2001 r. Nr
45, poz. 497, Nr
100, poz. 1085, Nr
111, poz. 1197 i Nr
154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr
66, poz. 596 i Nr
230, poz. 1921);
9) "obszarze metropolitalnym" - należy przez to rozumieć obszar
wielkiego miasta oraz powiązanego z nim funkcjonalnie bezpośredniego otoczenia,
ustalony w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju;
10) "dobrach kultury współczesnej" - należy przez to rozumieć niebędące zabytkami dobra kultury, takie jak pomniki,
miejsca pamięci, budynki, ich wnętrza i detale, zespoły budynków, założenia
urbanistyczne i krajobrazowe, będące uznanym dorobkiem współcześnie żyjących
pokoleń, jeżeli cechuje je wysoka wartość artystyczna lub historyczna;
11) "terenie zamkniętym" - należy przez to rozumieć teren zamknięty, o
którym mowa w art.
2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo
geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr
100, poz. 1086 i Nr
120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr
110, poz. 1189, Nr
115, poz. 1229 i Nr
125, poz. 1363);
12) "działce budowlanej" - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową
lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi
publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają
wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów
prawa miejscowego;
13) "uzbrojeniu terenu" - należy przez to rozumieć urządzenia, o których
mowa w art.
143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami;
14) "dostępie do drogi publicznej" - należy przez to rozumieć
bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub
przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej;
15) "standardach" - należy przez to rozumieć zbiory i zakresy wymagań
dotyczących opracowań i dokumentów planistycznych oraz zasady stosowania w nich
parametrów dotyczących zagospodarowania przestrzennego;
16) "parametrach i wskaźnikach urbanistycznych" - należy przez to
rozumieć parametry i wskaźniki ustanawiane w dokumentach planistycznych,
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 4, art. 16 ust. 2 i
art. 40;
17) "walorach ekonomicznych przestrzeni" - należy przez to rozumieć te
cechy przestrzeni, które można określić w kategoriach ekonomicznych;
18) "wartości nieruchomości" - należy przez to rozumieć wartość rynkową
nieruchomości;
19) "powierzchni sprzedaży" - należy przez to rozumieć tę część
ogólnodostępnej powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową,
przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia
sprzedaż towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i gastronomii oraz
powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur,
komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.).
Art. 3.
2. Prowadzenie, w
granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów z zakresu
zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień
jego rozwoju, należy do zadań samorządu powiatu.
3. Kształtowanie i
prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym uchwalanie planu
zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do zadań samorządu
województwa.
4. Kształtowanie i
prowadzenie polityki przestrzennej państwa, wyrażonej w koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju, należy do zadań Rady Ministrów.
Art. 4.
2. W przypadku braku
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów
zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o
lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych
inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
3. W odniesieniu do
terenów zamkniętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala
się tylko granice tych terenów oraz granice ich stref ochronnych. W strefach
ochronnych ustala się ograniczenia w zagospodarowaniu i korzystaniu z terenów,
w tym zakaz zabudowy.
Art. 5. Opracowywanie projektów planów zagospodarowania
przestrzennego województwa, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
jest projektowaniem zagospodarowania przestrzennego, odpowiednio w skali
regionalnej i lokalnej, w rozumieniu art.
2 ust. 3 oraz art.
6 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o
samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów
(Dz. U. z 2001 r. Nr
5, poz. 42 oraz z 2002 r. Nr
23, poz. 221, Nr
153, poz. 1271 i Nr
240, poz. 2052).
Art. 6.
2. Każdy ma prawo, w
granicach określonych ustawą, do:
1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z
warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to
chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich;
2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów
należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych.
Art. 7. Rozstrzygnięcia wójta, burmistrza, prezydenta miasta
albo marszałka województwa o nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag
dotyczących projektu tego studium, wniosków dotyczących miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, uwag dotyczących projektu tego planu albo
wniosków dotyczących planu zagospodarowania przestrzennego województwa - nie
podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Art. 8.
2. Minister właściwy do
spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej powołuje i odwołuje
przewodniczącego i członków komisji, o której mowa w ust. 1, oraz ustala, w
drodze zarządzenia, regulamin określający organizację i tryb jej działania.
3. Marszałek województwa,
wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5,
odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję urbanistyczno-architektoniczną, jako
organ doradczy, oraz ustala, w drodze regulaminu, jej organizację i tryb
działania.
4. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta może powierzyć gminnej komisji urbanistyczno-architektonicznej
powołanej w innej gminie pełnienie funkcji organu doradczego, na mocy
porozumienia zawartego z odpowiednim wójtem, burmistrzem lub prezydentem
miasta.
5. Przy starostach
powiatów mogą być powoływane powiatowe komisje urbanistyczno-architektoniczne
jako organy doradcze starostów powiatów oraz, na podstawie stosownych
porozumień, wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast wchodzących w skład
tych powiatów, które nie powołały gminnych komisji lub nie powierzyły funkcji
pełnienia organu doradczego komisji powołanej w innej gminie, w trybie
określonym w ust. 4.
6. Organy doradcze, o
których mowa w ust. 1 oraz w ust. 3 i 5, składają się z osób o wykształceniu i
przygotowaniu fachowym związanym bezpośrednio z teorią i praktyką planowania
przestrzennego, w tym co najmniej w połowie z osób
rekomendowanych przez branżowe stowarzyszenia i samorządy zawodowe.
Planowanie
przestrzenne w gminie
Art. 9.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i graficzną,
uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania
kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego
województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim
opracowaniem.
3. Studium sporządza się
dla obszaru w granicach administracyjnych gminy.
4. Ustalenia studium są
wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
5. Studium nie jest aktem
prawa miejscowego.
Art. 10.
1) dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu;
2) stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony;
3) stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni
produkcyjnej, wielkości i jakości zasobów wodnych oraz wymogów ochrony
środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego;
4) stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury
współczesnej;
5) warunków i jakości życia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia;
6) zagrożenia bezpieczeństwa ludności i jej mienia;
7) potrzeb i możliwości rozwoju gminy;
9) występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów
odrębnych;
10) występowania obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych;
11) występowania udokumentowanych złóż kopalin oraz zasobów wód
podziemnych;
12) występowania terenów górniczych wyznaczonych na podstawie przepisów
odrębnych;
13) stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym
stopnia uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej oraz
gospodarki odpadami;
14) zadań służących realizacji ponadlokalnych celów publicznych.
2. W studium określa się
w szczególności:
1) kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu
terenów;
2) kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania
terenów, w tym tereny wyłączone spod zabudowy;
3) obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony
przyrody, krajobrazu kulturowego i uzdrowisk;
4) obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr
kultury współczesnej;
5) kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;
6) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o
znaczeniu lokalnym;
7) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o
znaczeniu ponadlokalnym, zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego
województwa i ustaleniami programów, o których mowa w art. 48 ust. 1;
8) obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary
wymagające przeprowadzenia scaleń i podziału nieruchomości, a także obszary
rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2.000 m2 oraz obszary przestrzeni publicznej;
9) obszary, dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego, w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia
gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne;
10) kierunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni
produkcyjnej;
11) obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi i osuwania się mas
ziemnych;
12) obiekty lub obszary, dla których wyznacza się w złożu kopaliny filar
ochronny;
13) obszary pomników zagłady i ich stref ochronnych oraz obowiązujące na
nich ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o
ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr
41, poz. 412 oraz z 2002 r. Nr
113, poz. 984 i Nr
153, poz. 1271);
14) obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji lub rekultywacji;
15) granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych;
16) inne obszary problemowe, w zależności od uwarunkowań i potrzeb
zagospodarowania występujących w gminie.
3. Obowiązek
przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 8, powstaje po upływie 3 miesięcy od
dnia ustanowienia tego obowiązku.
4. Minister właściwy do
spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze
rozporządzenia, wymagany zakres projektu studium w części tekstowej i
graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów
planistycznych, skali opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń,
nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych.
Art. 11. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, po podjęciu
przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium, kolejno:
1) ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w
sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o
przystąpieniu do sporządzania studium, określając formę, miejsce i termin
składania wniosków dotyczących studium, nie krótszy jednak niż 21 dni od dnia
ogłoszenia;
2) zawiadamia na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do
sporządzania studium instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania
projektu studium;
3) rozpatruje wnioski, o których mowa w pkt 1;
4) sporządza projekt studium, uwzględniając ustalenia planu
zagospodarowania przestrzennego województwa; w przypadku braku planu
zagospodarowania przestrzennego województwa lub niewprowadzenia
do planu zagospodarowania przestrzennego województwa zadań rządowych,
uwzględnia ustalenia programów, o których mowa w art. 48 ust. 1;
5) uzyskuje od gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji
urbanistyczno-architektonicznej opinię o projekcie studium;
6) uzgadnia projekt studium z zarządem województwa w zakresie jego
zgodności z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego województwa;
7) uzgadnia projekt studium z wojewodą w zakresie jego zgodności z
ustaleniami programów, o których mowa w art. 48 ust. 1;
8) występuje o opinie dotyczące rozwiązań przyjętych w projekcie studium
do:
c)
właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków,
d)
właściwych organów wojskowych, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa,
e)
dyrektora właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa
technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani,
f)
właściwego organu nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów
górniczych,
g)
właściwego organu administracji geologicznej,
h)
ministra właściwego do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów
ochrony uzdrowiskowej;
9) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych
uzgodnień;
10) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu studium do
publicznego wglądu na co najmniej 14 dni przed dniem
wyłożenia i wykłada ten projekt do publicznego wglądu na okres co najmniej 30
dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w tym
projekcie studium rozwiązaniami;
11) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 10, termin, w którym
osoby prawne i fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające
osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu studium, nie krótszy
niż 21 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia studium;
12) przedstawia radzie gminy do uchwalenia projekt studium wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11.
Art. 12.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę o uchwaleniu studium wraz z
załącznikami, o których mowa w ust. 1, oraz dokumentacją prac planistycznych w
celu oceny ich zgodności z przepisami prawnymi.
3. Jeżeli rada gminy nie
uchwaliła studium, nie przystąpiła do jego zmiany albo, uchwalając studium, nie
określiła w nim obszarów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu
krajowym i wojewódzkim, ujętych w planie zagospodarowania przestrzennego
województwa lub w programach, o których mowa w art. 48 ust. 1, wojewoda, po
podjęciu czynności zmierzających do uzgodnienia terminu realizacji tych inwestycji
i warunków wprowadzenia tych inwestycji do studium, wzywa radę gminy do
uchwalenia studium lub jego zmiany w wyznaczonym terminie. Po bezskutecznym
upływie tego terminu wojewoda sporządza miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego albo jego zmianę dla obszaru, którego dotyczy zaniechanie gminy,
w zakresie koniecznym dla możliwości realizacji inwestycji celu publicznego
oraz wydaje w tej sprawie zarządzenie zastępcze. Przyjęty w tym trybie plan
wywołuje skutki prawne takie jak miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego.
4. W przypadku, o którym
mowa w ust. 3, koszty sporządzenia planu ponosi w całości gmina, której obszaru
dotyczy zarządzenie zastępcze.
Art. 13.
2. Koszty sporządzenia
lub zmiany studium wynikające z rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o
znaczeniu ponadlokalnym obciążają odpowiednio budżet państwa, budżet
województwa albo budżet powiatu.
Art. 14.
2. Integralną częścią uchwały,
o której mowa w ust. 1, jest załącznik graficzny przedstawiający granice
obszaru objętego projektem planu.
3. Plan miejscowy, w wyniku którego następuje zmiana przeznaczenia gruntów
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, sporządza się dla całego
obszaru wyznaczonego w studium.
4. Uchwałę, o której
mowa w ust. 1, rada gminy podejmuje z własnej inicjatywy lub na wniosek wójta,
burmistrza albo prezydenta miasta.
5. Przed podjęciem
uchwały, o której mowa w ust. 1, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje
analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia
zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium, przygotowuje
materiały geodezyjne do opracowania planu oraz ustala niezbędny zakres prac
planistycznych.
6. Planu miejscowego nie
sporządza się dla terenów zamkniętych.
7. Plan miejscowy
sporządza się obowiązkowo, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne.
8. Plan miejscowy jest
aktem prawa miejscowego.
Art. 15.
2. W planie miejscowym
określa się obowiązkowo:
1) przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym
przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania;
2) zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego;
3) zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego;
4) zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury
współczesnej;
5) wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych;
6) parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania
terenu, w tym linie zabudowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności
zabudowy;
7) granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających
ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów
górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych
osuwaniem się mas ziemnych;
8) szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości
objętych planem miejscowym;
9) szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich
użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy;
10) zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i
infrastruktury technicznej;
11) sposób i termin tymczasowego zagospodarowania, urządzania i
użytkowania terenów;
12) stawki procentowe, na podstawie których
ustala się opłatę, o której mowa w art. 36 ust. 4.
3. W planie miejscowym
określa się w zależności od potrzeb:
1) granice obszarów wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów
nieruchomości;
2) granice obszarów rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury
technicznej;
3) granice obszarów wymagających przekształceń lub rekultywacji;
4) granice terenów pod budowę obiektów handlowych, o których mowa w art.
10 ust. 2 pkt 8;
5) granice terenów rekreacyjno-wypoczynkowych oraz terenów służących
organizacji imprez masowych;
6) granice pomników zagłady oraz ich stref ochronnych, a także
ograniczenia dotyczące prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej,
określone w ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o
ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady.
Art. 16.
2. Minister właściwy do
spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze
rozporządzenia, wymagany zakres projektu planu miejscowego w części tekstowej i
graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów
planistycznych, skali opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń,
nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych.
3. Minister właściwy do
spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, w porozumieniu z
Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, sposób
uwzględniania w zagospodarowaniu przestrzennym potrzeb obronności i
bezpieczeństwa państwa, uwzględniając w szczególności problematykę związaną z:
1) przygotowaniem i przeciwdziałaniem zagrożeniom zewnętrznym, a
zwłaszcza agresji militarnej;
2) przygotowaniem i przeciwdziałaniem zagrożeniom wewnętrznym, a
zwłaszcza zagrożeniom bezpieczeństwa i porządku publicznego, katastrofom i klęskom
żywiołowym oraz zagrożeniom gospodarczym i ekonomicznym.
Art. 17. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu
przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego
kolejno:
1) ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w
sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o
przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin
składania wniosków do planu, nie krótszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia;
2) zawiadamia, na piśmie, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do
sporządzania planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania
planu;
3) rozpatruje wnioski, o których mowa w pkt 1, w terminie nie dłuższym
niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania;
4) sporządza projekt planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na
środowisko, uwzględniając ustalenia studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy;
5) sporządza prognozę skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego,
z uwzględnieniem art. 36;
6) uzyskuje opinie o projekcie planu:
a)
gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji
urbanistyczno-architektonicznej,
b)
wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast, graniczących z obszarem
objętym planem, w zakresie rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o
znaczeniu lokalnym;
a)
wojewodą, zarządem województwa, zarządem powiatu w zakresie odpowiednich zadań
rządowych i samorządowych,
b)
właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków,
c)
organami właściwymi do uzgadniania projektu planu na podstawie przepisów
odrębnych,
d)
właściwym zarządcą drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów przyległych do
pasa drogowego lub zmiana tego sposobu mogą mieć wpływ na ruch drogowy lub samą
drogę,
e)
właściwymi organami wojskowymi, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa,
f)
dyrektorem właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa
technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani,
g)
właściwym organem nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów
górniczych,
h)
właściwym organem administracji geologicznej w zakresie terenów zagrożonych
osuwaniem się mas ziemnych,
i)
ministrem właściwym do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów
ochrony uzdrowiskowej;
8) uzyskuje zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na
cele nierolnicze i nieleśne;
9) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych
uzgodnień;
10) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu planu do
publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem
wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do
publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie
dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami;
11) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 10, termin, w którym
osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające
osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, nie krótszy niż
14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia planu;
12) rozpatruje uwagi, o których mowa w pkt 11, w terminie nie dłuższym
niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania;
13) wprowadza zmiany do projektu planu miejscowego wynikające z rozpatrzenia
uwag, o których mowa w pkt 11, a następnie w niezbędnym zakresie ponawia
uzgodnienia;
14) przedstawia radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą
nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11.
Art. 18.
2. Uwagi do projektu
planu należy wnieść na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu, o którym
mowa w art. 17 pkt 11.
3. Jako wniesione na
piśmie uznaje się również uwagi wniesione w postaci elektronicznej opatrzone
bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego
kwalifikowanego certyfikatu.
Art. 19.
2. Przedmiotem
ponowionych czynności może być jedynie część projektu planu objęta zmianą.
Art. 20.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę, o której mowa w ust. 1, wraz z
załącznikami oraz dokumentacją prac planistycznych w celu oceny ich zgodności z
przepisami prawnymi.
Art. 21.
2. Koszty sporządzenia
planu miejscowego obciążają:
1) budżet państwa - jeżeli jest on w całości
lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu
publicznego o znaczeniu krajowym;
2) budżet województwa - jeżeli jest on w
całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji
celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim;
3) budżet powiatu - jeżeli jest on w całości
lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu
publicznego o znaczeniu powiatowym;
4) inwestora realizującego inwestycję celu publicznego - w części, w
jakiej jest on bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji.
Art. 22.
Jeżeli plan miejscowy obejmuje obszary wymagające
przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości, rada gminy, po jego
uchwaleniu, podejmuje uchwałę o przystąpieniu do scalenia i podziału
nieruchomości, zgodnie z przepisami o
gospodarce nieruchomościami.
Art. 23. Organy, o których mowa w art. 11 pkt 5-8 oraz art. 17
pkt 6 i 7, w zakresie swojej właściwości rzeczowej i miejscowej są obowiązane
do współpracy przy sporządzaniu odpowiednio projektu studium albo projektu
planu miejscowego, polegającej na wyrażaniu opinii, składaniu wniosków oraz
udostępnianiu informacji.
Art. 24.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta może uznać za uzgodniony projekt studium albo projekt planu
miejscowego w przypadku, w którym organy, o których mowa w ust. 1, nie określą
warunków, na jakich uzgodnienie może nastąpić, albo nie powołają podstawy
prawnej uzasadniającej ich określenie.
Art. 25.
2. Nieprzedstawienie
stanowiska lub warunków, o których mowa w art. 24 ust. 2, w terminie, o którym
mowa w ust. 1, uważa się za równoznaczne odpowiednio z uzgodnieniem lub
zaopiniowaniem projektu.
Art. 26.
2. Jeżeli organ, o
którym mowa w ust. 1, działa w ramach zespolonej administracji powiatowej lub w
ramach samorządu województwa i wykonuje zadania z zakresu administracji
rządowej, Skarb Państwa ponosi koszty zmiany studium i planu miejscowego lub
ich projektów jedynie wówczas, gdy zmiana stanowiska organu wynika ze zmiany
ustawy lub z wiążących ten organ nowych ustaleń właściwego organu administracji
rządowej.
Art. 27. Zmiana studium lub planu miejscowego następuje w
takim trybie, w jakim są one uchwalane.
Art. 28.
2. Jeżeli
rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody, stwierdzające nieważność uchwały w sprawie
studium lub planu miejscowego, stanie się prawomocne z powodu niezłożenia przez gminę, w przewidzianym terminie, skargi
do sądu administracyjnego lub jeżeli skarga zostanie
przez sąd odrzucona albo oddalona, czynności, o których mowa w art. 11 i 17,
ponawia się w zakresie niezbędnym do doprowadzenia do zgodności projektu
studium lub planu z przepisami prawnymi.
Art. 29.
2. Uchwała, o której
mowa w ust. 1, podlega również publikacji na stronie internetowej gminy.
Art. 30.
2. Za wydane wypisy i wyrysy pobiera się opłatę administracyjną, w wysokości
odpowiadającej poniesionym kosztom ich przygotowania, zgodnie z przepisami o
podatkach i opłatach lokalnych.
Art. 31.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta jest obowiązany przekazać staroście kopię uchwalonego studium
lub planu miejscowego, nie później niż w dniu ich wejścia w życie.
Art. 32.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta przekazuje radzie gminy wyniki analiz, o których mowa w ust.
1, po uzyskaniu opinii gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8,
komisji urbanistyczno-architektonicznej, co najmniej raz w czasie kadencji
rady. Rada gminy podejmuje uchwałę w sprawie aktualności studium i planów
miejscowych, a w przypadku uznania ich za nieaktualne, w całości lub w części,
podejmuje działania, o których mowa w art. 27.
3. Przy podejmowaniu
uchwały, o której mowa w ust. 2, rada gminy bierze pod uwagę w szczególności
zgodność projektu studium albo planu miejscowego z wymogami wynikającymi z przepisów art. 10 ust. 1 i 2, art. 15 oraz art. 16 ust. 1.
Art. 33. Jeżeli w wyniku zmiany ustaw zachodzi konieczność
zmiany studium lub planu miejscowego, czynności, o których mowa w art. 11 i 17,
wykonuje się odpowiednio w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian.
Art. 34.
2. Utrata mocy
obowiązującej planu miejscowego nie powoduje wygaśnięcia decyzji
administracyjnych wydanych na podstawie tego planu, z zastrzeżeniem art. 65
ust. 1 pkt 2 i ust. 2.
Art. 35. Tereny, których przeznaczenie plan miejscowy zmienia,
mogą być wykorzystywane w sposób dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania
zgodnie z tym planem, chyba że w planie ustalono inny
sposób ich tymczasowego zagospodarowania.
Art. 36.
1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo
2) wykupienia nieruchomości lub jej części.
2. Realizacja roszczeń,
o których mowa w ust. 1, może nastąpić również w drodze zaoferowania przez
gminę właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości zamiennej. Z
dniem zawarcia umowy zamiany roszczenia wygasają.
3. Jeżeli, w związku z
uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości uległa
obniżeniu, a właściciel albo użytkownik wieczysty sprzedaje tę nieruchomość i
nie skorzystał z praw, o których mowa w ust. 1 i 2,
może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości.
4. Jeżeli, w związku z
uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości wzrosła,
a właściciel albo użytkownik wieczysty sprzedaje tę nieruchomość, wójt,
burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę, ustaloną w tym
planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości.
Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż
30% wzrostu wartości nieruchomości.
5. W razie stwierdzenia
nieważności uchwały rady gminy w sprawie planu miejscowego, w części lub w
całości, odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, albo opłata, o której
mowa w ust. 4, podlegają zwrotowi odpowiednio na rzecz gminy lub na rzecz
aktualnego właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości.
6. W przypadku, o którym
mowa w ust. 3, w razie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie
planu miejscowego w części lub w całości gmina może żądać od aktualnego
właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości zwrotu kwoty stanowiącej
równowartość wypłaconego odszkodowania.
Art. 37.
2. Opłatę, o której mowa
w ust. 1, pomniejsza się o wartość nakładów poniesionych przez właściciela albo
użytkownika wieczystego nieruchomości w okresie między uchwaleniem lub zmianą
planu miejscowego a dniem sprzedaży nieruchomości, jeżeli nakłady te miały
wpływ na wzrost wartości tej nieruchomości.
3. Roszczenia, o których
mowa w art. 36 ust. 3, można zgłaszać w terminie 5 lat od dnia, w którym plan
miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące.
4. Przepis ust. 3
stosuje się odpowiednio do opłat, o których mowa w art. 36 ust. 4.
5. Notariusz, w terminie
7 dni od dnia sporządzenia umowy sprzedaży nieruchomości, w formie aktu
notarialnego, jest zobowiązany przesłać wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi
miasta wypis z tego aktu.
6. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta ustala opłatę, o której mowa w art. 36 ust. 4, w drodze
decyzji, bezzwłocznie po otrzymaniu wypisu z aktu notarialnego, o którym mowa w
ust. 5.
7. Właściciel albo
użytkownik wieczysty nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z
uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego, przed jej sprzedażą może żądać od
wójta, burmistrza albo prezydenta miasta ustalenia, w drodze decyzji, wysokości
opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4.
8. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta przedstawia okresowo - odpowiednio do potrzeb, lecz co
najmniej raz w roku - na sesji rady gminy informację o zgłoszonych żądaniach, o
których mowa w art. 36 ust. 1-3 i ust. 5, i wydanych decyzjach, o których mowa
w ust. 6 i 7.
9. Wykonanie obowiązku
wynikającego z roszczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1-3, powinno nastąpić w
terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, chyba że
strony postanowią inaczej. W przypadku opóźnienia w wypłacie odszkodowania lub
w wykupie nieruchomości właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu
nieruchomości przysługują odsetki ustawowe.
10. Spory w sprawach, o
których mowa w art. 36 ust. 1-3 i ust. 5, rozstrzygają sądy powszechne.
11. Zasady określania
wartości nieruchomości oraz osoby uprawnione do określania tej wartości
ustalają przepisy o
gospodarce nieruchomościami.
Planowanie
przestrzenne w województwie
Art. 38. Organy samorządu województwa sporządzają plan
zagospodarowania przestrzennego województwa, prowadzą analizy i studia oraz
opracowują koncepcje i programy, odnoszące się do obszarów i problemów
zagospodarowania przestrzennego odpowiednio do potrzeb i celów podejmowanych w
tym zakresie prac.
Art. 39.
2. Plan zagospodarowania
przestrzennego województwa sporządza się dla obszaru w granicach
administracyjnych województwa.
3. W planie
zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się ustalenia strategii
rozwoju województwa oraz określa się w szczególności:
1) podstawowe elementy sieci osadniczej województwa i ich powiązań
komunikacyjnych oraz infrastrukturalnych, w tym kierunki powiązań transgranicznych;
2) system obszarów chronionych, w tym obszary ochrony środowiska,
przyrody i krajobrazu kulturowego, ochrony uzdrowisk oraz dziedzictwa
kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
3) rozmieszczenie inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym,
a w szczególności obiektów infrastruktury społecznej, technicznej, transportu,
turystyki oraz gospodarki morskiej i gospodarki wodnej;
4) obszary problemowe wraz z zasadami ich zagospodarowania oraz obszary
metropolitalne;
6) obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi;
7) granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych;
8) obszary występowania udokumentowanych złóż kopalin.
4. W planie
zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się ustalenia koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1,
oraz programy, o których mowa w art. 48 ust. 1.
5. W planie
zagospodarowania przestrzennego województwa umieszcza się te inwestycje celu
publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, o których mowa
w ust. 3 pkt 3, które zostały ustalone w dokumentach przyjętych przez Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej, Radę Ministrów, właściwego ministra lub sejmik
województwa, zgodnie z ich właściwością.
6. Dla obszaru
metropolitalnego uchwala się plan zagospodarowania przestrzennego obszaru
metropolitalnego jako część planu zagospodarowania przestrzennego województwa.
Art. 40. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres
projektu planu zagospodarowania przestrzennego województwa w części tekstowej i
graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych,
skali opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów
oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych.
Art. 41.
1) ogłasza w prasie ogólnopolskiej oraz przez obwieszczenie w urzędach
gmin, starostwach powiatowych, urzędzie
marszałkowskim i urzędzie wojewódzkim o podjęciu uchwały o przystąpieniu do
sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin składania wniosków
dotyczących planu, nie krótszy niż 3 miesiące od dnia ogłoszenia;
2) zawiadamia na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do
sporządzania planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania
planu;
3) rozpatruje wnioski, o których mowa w pkt 1;
4) sporządza projekt planu zagospodarowania przestrzennego województwa
wraz z prognozą oddziaływania na środowisko;
5) uzyskuje od wojewódzkiej komisji urbanistyczno-architektonicznej
opinię o projekcie planu;
6) występuje o opinię o projekcie planu do właściwych instytucji i
organów, a także do wojewody, zarządów powiatów, wójtów, burmistrzów gmin i
prezydentów miast położonych na terenie województwa oraz rządowych i
samorządowych organów administracji publicznej na terenach przyległych do
granic województwa oraz uzgadnia projekt z organami określonymi w przepisach
odrębnych;
7) przedstawia projekt planu ministrowi właściwemu do spraw budownictwa,
gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej w celu stwierdzenia jego zgodności z
koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju i programami rządowymi, o
których mowa w art. 48 ust. 1;
8) przedstawia projekt planu sejmikowi województwa do uchwalenia.
2. Do opiniowania i
uzgadniania projektu planu zagospodarowania przestrzennego województwa stosuje
się odpowiednio przepisy art. 23-26, z wyjątkiem terminu dokonania uzgodnień i
przedstawienia opinii, który nie powinien być krótszy niż 40 dni od dnia
udostępnienia projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko.
Art. 42.
2. Uchwałę sejmiku
województwa o uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego województwa wraz
z dokumentacją prac planistycznych marszałek województwa przekazuje wojewodzie
w celu oceny zgodności z przepisami prawnymi oraz ogłoszenia w wojewódzkim
dzienniku urzędowym.
3. Zmiana planu
zagospodarowania przestrzennego województwa następuje w trybie, w jakim jest
uchwalany ten plan.
Art. 43.
2. Koszty sporządzenia
planu zagospodarowania przestrzennego województwa obciążają budżet państwa albo
inwestora realizującego inwestycję celu publicznego o znaczeniu krajowym w
części, w jakiej sporządzenie tego planu jest bezpośrednią konsekwencją
zamierzeń realizacji tej inwestycji.
Art. 44.
2. Uzgodnienia, o
których mowa w ust. 1, przeprowadza marszałek województwa z wójtem, burmistrzem
albo prezydentem miasta.
3. Koszty wprowadzenia
ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego województwa do planu miejscowego
oraz zwrotu wydatków na odszkodowania, o których mowa w art. 36, a także kwoty
przeznaczone na pokrycie zwiększonych kosztów realizacji zadań gminnych są
ustalane w umowie zawartej pomiędzy marszałkiem województwa a wójtem,
burmistrzem albo prezydentem miasta. Przepisy art. 21 stosuje się odpowiednio.
4. Spory dotyczące
spraw, o których mowa w ust. 1-3, rozstrzygają sądy powszechne.
Art. 45. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa
podlega okresowej ocenie. Zarząd województwa, co najmniej raz w czasie kadencji
sejmiku, dokonuje przeglądu zmian w zagospodarowaniu przestrzennym, opracowuje
raport o jego stanie w zakresie określonym w art. 39 ust. 3 oraz sporządza
ocenę realizacji inwestycji, o których mowa w art. 39 ust. 5, podlegającą
zaopiniowaniu przez wojewódzką komisję urbanistyczno-architektoniczną. Wyniki
tego przeglądu oraz raport jest przedstawiany sejmikowi województwa.
Planowanie
przestrzenne na szczeblu krajowym
Art. 46. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej koordynuje zgodność planów zagospodarowania
przestrzennego województw z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju
oraz we współpracy z Prezesem Rządowego Centrum Studiów Strategicznych prowadzi
współpracę transgraniczną i
przygraniczną w zakresie zagospodarowania przestrzennego, a także przygotowuje
okresowe raporty o stanie zagospodarowania przestrzennego kraju.
Art. 47.
1) sporządza koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju, która
uwzględnia zasady zrównoważonego rozwoju kraju w oparciu o przyrodnicze,
kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania, o których mowa w przepisach
odrębnych, a także prowadzi współpracę zagraniczną w tym zakresie;
2) prowadzi analizy i studia, opracowuje koncepcje oraz sporządza
programy odnoszące się do obszarów i zagadnień pozostających w zakresie
programowania strategicznego oraz prognozowania rozwoju gospodarczego i
społecznego, współpracując z właściwymi ministrami oraz z centralnymi organami
administracji rządowej.
2. Koncepcja
przestrzennego zagospodarowania kraju określa uwarunkowania, cele i kierunki
zrównoważonego rozwoju kraju oraz działania niezbędne do jego osiągnięcia, a w
szczególności:
1) podstawowe elementy krajowej sieci osadniczej, z wyodrębnieniem
obszarów metropolitalnych;
2) wymagania z zakresu ochrony środowiska i zabytków, z uwzględnieniem
obszarów podlegających ochronie;
3) rozmieszczenie infrastruktury społecznej o znaczeniu międzynarodowym
i krajowym;
4) rozmieszczenie obiektów infrastruktury technicznej i transportowej,
strategicznych zasobów wodnych i obiektów gospodarki wodnej o znaczeniu
międzynarodowym i krajowym;
5) obszary problemowe o znaczeniu krajowym, w tym obszary zagrożeń
wymagających szczegółowych studiów i planów.
3. Rada Ministrów
przyjmuje koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju oraz okresowe raporty
o stanie zagospodarowania kraju. Przyjmując koncepcję, Rada Ministrów ustala, w
jakim zakresie koncepcja ta będzie stanowiła podstawę sporządzania programów, o
których mowa w art. 48 ust. 1.
4. Prezes Rady Ministrów
przedstawia Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej koncepcję przestrzennego
zagospodarowania kraju oraz okresowe raporty o stanie zagospodarowania
przestrzennego kraju.
5. Prezes Rady Ministrów
może powołać Państwową Radę Gospodarki Przestrzennej, jako organ doradczy w
sprawie koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, oraz ustalić, w drodze
zarządzenia, regulamin określający zadania, organizację i tryb jej działania.
Art. 48.
2. Programy podlegają
zaopiniowaniu przez sejmiki właściwych województw.
3. Rada Ministrów
przyjmuje, w drodze rozporządzenia, programy, uwzględniając w szczególności
cele i kierunki, o których mowa w art. 47 ust. 2.
Art. 49.
2. Minister właściwy do
spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej występuje do
marszałka właściwego województwa z wnioskiem o wprowadzenie programu do planu
zagospodarowania przestrzennego województwa.
Lokalizacja
inwestycji celu publicznego i ustalanie warunków zabudowy w odniesieniu do
innych inwestycji
Art. 50.
2. Nie wymagają wydania
decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego roboty budowlane:
1) polegające na remoncie, montażu lub przebudowie, jeżeli nie powodują
zmiany sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz
nie zmieniają jego formy architektonicznej i nie naruszają ustaleń planu
miejscowego, a w przypadku jego braku - nie oddziałują szkodliwie na środowisko
oraz nie są zaliczone do przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia
postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, w rozumieniu
przepisów o ochronie środowiska, albo
2) niewymagające pozwolenia na budowę.
3. Inwestycja celu
publicznego na terenach zamkniętych jest lokalizowana na podstawie decyzji o
ustaleniu lokalizacji tej inwestycji, wydawanej na podstawie przepisów
odrębnych.
4. Sporządzenie projektu
decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego powierza się osobie
wpisanej na listę izby samorządu zawodowego urbanistów albo architektów.
Art. 51.
1) inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim -
wójt, burmistrz albo prezydent miasta w uzgodnieniu z marszałkiem województwa;
2) inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym - wójt,
burmistrz albo prezydent miasta;
3) inwestycji celu publicznego na terenach zamkniętych - wojewoda;
4) inwestycji celu publicznego na obszarach morskich wód wewnętrznych,
morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej - dyrektor właściwego
urzędu morskiego.
2. W przypadku niewydania przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta w
terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku decyzji o ustaleniu lokalizacji
inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym albo wojewódzkim wojewoda
wzywa wójta, burmistrza albo prezydenta miasta do jej wydania w wyznaczonym
terminie, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję i kosztami jej wydania
obciąża gminę.
3. W przypadku
inwestycji celu publicznego wykraczającej poza obszar jednej gminy decyzję o
ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje wójt, burmistrz albo
prezydent miasta, na którego obszarze właściwości znajduje się największa część
terenu, na którym ma być realizowana ta inwestycja, w porozumieniu z zainteresowanymi
wójtami, burmistrzami albo prezydentami miast.
Art. 52.
2. Wniosek o ustalenie
lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać:
1) określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii
mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej,
przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących
teren, którego wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie
oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1.000, a w stosunku
do inwestycji liniowych również w skali 1:2.000;
2) charakterystykę inwestycji, obejmującą:
a)
określenie zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposobu odprowadzania lub
oczyszczania ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury
technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów,
b)
określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki
zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów
projektowanych obiektów budowlanych, przedstawione w formie opisowej i
graficznej,
c)
określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz, w
przypadku braku obowiązku przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania
na środowisko, dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko.
Art. 53.
2. W postępowaniu w
sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
przepisu art.
31 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
3. Właściwy organ w postępowaniu
związanym z wydaniem decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego dokonuje analizy:
1) warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy,
wynikających z przepisów odrębnych;
2) stanu faktycznego i prawnego terenu, na którym przewiduje się
realizację inwestycji.
4. Decyzje, o których
mowa w art. 51 ust. 1, wydaje się po uzgodnieniu z:
1) ministrem właściwym do spraw zdrowia - w odniesieniu do inwestycji
lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych, zgodnie z odrębnymi przepisami;
2) wojewódzkim konserwatorem zabytków - w odniesieniu do obszarów i
obiektów objętych ochroną konserwatorską;
3) dyrektorem właściwego urzędu morskiego - w odniesieniu do obszarów
pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani;
4) właściwym organem nadzoru górniczego - w odniesieniu do terenów
górniczych;
5) właściwym organem administracji geologicznej - w odniesieniu do
terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;
6) organami właściwymi w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz
melioracji wodnych;
7) dyrektorem parku narodowego - w odniesieniu do obszarów położonych w
granicach parku i jego otuliny;
8) wojewódzkim konserwatorem przyrody działającym w imieniu wojewody - w
odniesieniu do innych niż wymienione w pkt 7 obszarów objętych ochroną na
podstawie przepisów o ochronie przyrody;
9) właściwym zarządcą drogi - w odniesieniu do obszarów przyległych do
pasa drogowego lub obszarów przyległych do ujętej w planie projektowanej
inwestycji drogowej.
5. Uzgodnień, o których
mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art.
106 Kodeksu postępowania administracyjnego.
6. Odwołanie od decyzji
o ustaleniu lokalizacji inwestycji powinno zawierać zarzuty odnoszące się do
decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz
wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.
7. Nie stwierdza się
nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli
od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 12 miesięcy. Art.
158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
8. Nie uchyla się
decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego w przypadku wznowienia
postępowania na podstawie art.
145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania
administracyjnego, jeżeli upłynęło 12 miesięcy od dnia jej doręczenia lub
ogłoszenia.
Art. 54. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego określa:
2) warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego
zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
a)
warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
b)
ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz
dóbr kultury współczesnej,
c)
obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
d)
wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
e)
ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
3) linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w
odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.
Art. 55. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego wiąże organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę.
Art. 56. Nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji
celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami
odrębnymi.
Art. 57.
2. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji
inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym.
3. Wojewoda prowadzi
rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego na
terenach zamkniętych, a dyrektor właściwego urzędu morskiego - na terenach
morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej.
4. Wójt, burmistrz albo
prezydent miasta oraz wojewoda w przypadku, o którym mowa w art. 51 ust. 2,
przekazuje marszałkowi województwa kopie wydanych decyzji, o których mowa w
ust. 1 i 2, w terminie 7 dni od dnia ich wydania.
Art. 58.
1) w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy
nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo
2) w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono planu miejscowego
lub jego zmiany.
2. Jeżeli decyzja o
ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wywołuje skutki, o których
mowa w art. 36, przepisy art. 36 oraz art. 37 stosuje się odpowiednio.
Art. 59.
2. Przepis ust. 1
stosuje się również do zmiany zagospodarowania terenu, która nie wymaga
pozwolenia na budowę, z wyjątkiem tymczasowej, jednorazowej zmiany
zagospodarowania terenu, trwającej do roku.
3. W przypadku zmiany
zagospodarowania terenu, o której mowa w ust. 2, bez uzyskania decyzji o
warunkach zabudowy, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze
decyzji, nakazać właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości:
1) wstrzymanie użytkowania terenu, wyznaczając termin, w którym należy
wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, albo
2) przywrócenie poprzedniego sposobu zagospodarowania.
Art. 60.
2. Decyzję o warunkach
zabudowy wydaje się po uzgodnieniu z wojewodą, zarządem województwa oraz
zarządem powiatu w zakresie zadań samorządowych i rządowych, o których mowa w
art. 39 ust. 3 pkt 3 i art. 48. W przypadku odmowy uzgodnienia decyzji o
warunkach zabudowy z uwagi na przewidywaną realizację na objętym wnioskiem
terenie zadań samorządowych albo rządowych postępowanie administracyjne w
sprawie ustalenia warunków zabudowy zawiesza się na czas nie dłuższy niż 12
miesięcy od dnia złożenia wniosku. Jeżeli w okresie zawieszenia postępowania
administracyjnego nie uchwalono miejscowego planu albo nie ustalono lokalizacji
inwestycji celu publicznego, decyzję o warunkach zabudowy wydaje się pomimo
braku tego uzgodnienia.
3. Decyzje o warunkach
zabudowy na terenach zamkniętych i terenach morskich wód wewnętrznych, morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej wydają organy, o których mowa w
art. 51 ust. 1 pkt 3 i 4.
4. Sporządzenie projektu
decyzji o ustaleniu warunków zabudowy powierza się osobie wpisanej na listę
izby samorządu zawodowego urbanistów albo architektów.
Art. 61.
1) co
najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest
zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej
zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników
kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy
architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności
wykorzystania terenu;
2) teren ma dostęp do drogi publicznej;
3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust.
5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;
4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą
uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art.
67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;
5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
2. Przepisów ust. 1 pkt
1 nie stosuje się do inwestycji produkcyjnych lokalizowanych na terenach
przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które utraciły moc na
podstawie art.
67 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1.
3. Przepisów ust. 1 pkt
1 i 2 nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń
infrastruktury technicznej.
4. Przepisów ust. 1 pkt
1 nie stosuje się do zabudowy zagrodowej, w przypadku gdy
powierzchnia gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową przekracza średnią
powierzchnię gospodarstwa rolnego w danej gminie.
5. Warunek, o którym
mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za spełniony, jeżeli wykonanie uzbrojenia
terenu zostanie zagwarantowane w drodze umowy zawartej między właściwą
jednostką organizacyjną a inwestorem.
6. Minister właściwy do
spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze
rozporządzenia, sposób ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i
zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego.
7. W rozporządzeniu, o
którym mowa w ust. 6, należy określić wymagania dotyczące ustalania:
2) wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo
terenu;
3) szerokości elewacji frontowej;
4) wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki;
5) geometrii dachu (kąta nachylenia, wysokości kalenicy i układu połaci
dachowych).
Art. 62.
1) w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy
nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo
2) w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono miejscowego planu
lub jego zmiany.
2. Jeżeli wniosek o
ustalenie warunków zabudowy dotyczy obszaru, w odniesieniu do
którego istnieje obowiązek sporządzenia planu miejscowego, postępowanie
administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy zawiesza się do czasu
uchwalenia planu.
Art. 63.
2. Decyzja o warunkach
zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza
prawa własności i uprawnień osób trzecich. Informację tej treści zamieszcza się
w decyzji.
3. Jeżeli decyzja o
warunkach zabudowy wywołuje skutki, o których mowa w art. 36, przepisy art. 36
oraz art. 37 stosuje się odpowiednio. Koszty realizacji roszczeń, o których
mowa w art. 36 ust. 1 i 3, ponosi inwestor, po uzyskaniu ostatecznej decyzji o
pozwoleniu na budowę.
4. Wnioskodawcy, który
nie uzyskał prawa do terenu, nie przysługuje roszczenie o zwrot nakładów
poniesionych w związku z otrzymaną decyzją o warunkach zabudowy.
5. Organ, który wydał
decyzję, o której mowa w art. 59 ust. 1, jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej
decyzji na rzecz innej osoby, jeżeli przyjmuje ona wszystkie warunki zawarte w
tej decyzji. Stronami w postępowaniu o przeniesienie decyzji są jedynie
podmioty, między którymi ma być dokonane jej przeniesienie.
Art. 64.
2. W przypadku
planowanej budowy obiektu handlowego wniosek o ustalenie warunków zabudowy
powinien zawierać określenie powierzchni sprzedaży.
Art. 65.
1) inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę;
2) dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne
niż w wydanej decyzji.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2
nie stosuje się, jeżeli została wydana ostateczna decyzja o pozwoleniu na
budowę.
3. Stwierdzenie
wygaśnięcia decyzji, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie art.
162 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania
administracyjnego.
Art. 66.
2. Organy, które w
terminie 7 dni od dnia wydania decyzji, o których mowa w ust. 1, nie prześlą
odpisów tych decyzji, ponoszą na zasadach ogólnych odpowiedzialność za szkodę
tym wyrządzoną.
Art. 67.
2. Minister właściwy do
spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze
rozporządzenia, wzór rejestrów decyzji, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 57,
uwzględniając w szczególności datę wydania decyzji oraz ustalenia w niej
zawarte, a także oznaczenie nieruchomości, której ona dotyczy.
3. Minister właściwy do
spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze
rozporządzenia, stosowane w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy oznaczenia i nazewnictwo, mając
w szczególności na uwadze wymagania, o których mowa w art. 54 i art. 61 ust. 1
pkt 1.
Zmiany
w przepisach obowiązujących
Art. 68. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o
cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2000 r. Nr
23, poz. 295 i Nr
120, poz. 1268 oraz z 2002 r. Nr
113, poz. 984) w art. 12 w ust. 4 wyrazy "Minister właściwy do spraw
gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej" zastępuje się wyrazami "Minister
właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej".
Art. 69. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o
ochronie dóbr kultury (Dz. U. z 1999 r. Nr
98, poz. 1150, z 2000 r. Nr
120, poz. 1268 oraz z 2002 r. Nr
25, poz. 253 i Nr
113, poz. 984) w art. 11 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Obowiązkiem wojewodów i organów
jednostek samorządu terytorialnego jest dbałość o dobra kultury i podejmowanie
działań ochronnych oraz uwzględnianie zadań ochrony zabytków, między innymi w
wojewódzkich i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w budżetach
i w prawie miejscowym.
2. Plany, o których mowa w ust. 1, uzgadniane
są z właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków.".
Art. 70. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o
Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr
90, poz. 575, Nr
106, poz. 668 i Nr
117, poz. 756, z 1999 r. Nr
70, poz. 778, z 2000 r. Nr
12, poz. 136 i Nr
120, poz. 1268, z 2001 r. Nr
11, poz. 84, Nr
29, poz. 320, Nr
42, poz. 473, Nr
63, poz. 634, Nr
125, poz. 1367, Nr
126, poz. 1382 i Nr
128, poz. 1407 i 1408
oraz z 2002 r. Nr
37, poz. 329, Nr
74, poz. 676 i Nr
135, poz. 1145) w art. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) uzgadnianie
projektów planów zagospodarowania przestrzennego województwa, miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego, studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy oraz ustalanie warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu pod względem wymagań higienicznych i zdrowotnych,".
Art. 71. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o
drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr
71, poz. 838 i Nr
86, poz. 958, z 2001 r. Nr
125, poz. 1371 oraz z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr
41, poz. 365, Nr
62, poz. 554, Nr
74, poz. 676, Nr
89, poz. 804, Nr
113, poz. 984, Nr
214, poz. 1816 i Nr
216, poz. 1826) w art. 35 w ust. 1 wyrazy "W planach zagospodarowania
przestrzennego" zastępuje się wyrazami "W planach zagospodarowania
przestrzennego województwa i miejscowych planach zagospodarowania
przestrzennego".
Art. 72. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr
142, poz. 1591 oraz z 2002 r. Nr
23, poz. 220, Nr
62, poz. 558, Nr
113, poz. 984, Nr
153, poz. 1271 i Nr
214, poz. 1806) w art. 18 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) uchwalanie
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,".
Art. 73. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o
obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz.
U. Nr
32, poz. 131, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, z 1995 r. Nr
7, poz. 31 i Nr
47, poz. 243, z 1996 r. Nr
34, poz. 145, z 1997 r. Nr
111, poz. 726, z 1999 r. Nr
70, poz. 778, z 2000 r. Nr
120, poz. 1268 i Nr
122, poz. 1321, z 2001 r. Nr
129, poz. 1441 i Nr
138, poz. 1546 oraz z 2002 r. Nr
166, poz. 1361) wprowadza się następujące zmiany:
a) ust.
3 otrzymuje brzmienie:
"3. Pozwolenia wodnoprawne,
decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzje o pozwoleniu na
budowę oraz decyzje w sprawie zmian w zalesianiu, zadrzewianiu, tworzeniu
obwodów łowieckich, a także projekty studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego i planów zagospodarowania przestrzennego województwa, dotyczące
pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani, wymagają
uzgodnienia z dyrektorem właściwego urzędu morskiego.",
b) w
ust. 4 skreśla się wyrazy "pasa technicznego,";
2) w dziale II "Polskie obszary morskie" po rozdziale 8 dodaje się
rozdział 9 w brzmieniu:
"Rozdział 9
Planowanie
i zagospodarowanie przestrzenne obszarów morskich wód wewnętrznych, morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej
Art. 37a. 1. Minister właściwy do spraw
budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, może przyjąć,
w drodze rozporządzenia, plan zagospodarowania przestrzennego morskich wód
wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej,
uwzględniając ustalenia, o których mowa w ust. 2.
2. Plan, o którym mowa w ust. 1, rozstrzyga
o:
1) przeznaczeniu
obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej,
2) zakazach lub
ograniczeniach korzystania z obszarów, o których mowa w pkt 1, z uwzględnieniem
wymogów ochrony przyrody,
3) rozmieszczeniu
inwestycji celu publicznego,
4) kierunkach
rozwoju transportu i infrastruktury technicznej,
5) obszarach i
warunkach ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego.
Art. 37b. 1. Projekt planu zagospodarowania
przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej sporządza dyrektor właściwego dla obszaru objętego planem
urzędu morskiego.
2. Do projektu planu zagospodarowania
przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej sporządza się prognozę oddziaływania na środowisko.
3. Koszty sporządzenia planu
zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego
i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz opracowania prognozy oddziaływania na
środowisko obciążają budżet państwa albo inwestora realizującego inwestycję,
jeżeli ustalenia tego planu są bezpośrednią konsekwencją realizacji tej
inwestycji.
4. Minister właściwy do spraw budownictwa,
gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia,
wymagany zakres planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód
wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, w części
tekstowej i graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące
materiałów planistycznych, rodzaju opracowań kartograficznych, stosowanych
oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac
planistycznych.";
a) pkt
10 otrzymuje brzmienie:
"10) uzgadniania
decyzji w sprawie wydawania pozwoleń wodnoprawnych i
pozwoleń budowlanych na obszarze pasa technicznego, morskich portów i
przystani, morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego, jak również
wszelkich innych decyzji dotyczących zagospodarowania tego pasa,",
b) po
pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu:
"10a) wydawania
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu w obszarze morza
terytorialnego oraz w uzgodnieniu z wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta
w obszarze morskich wód wewnętrznych,",
c) w
pkt 15 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 16 w brzmieniu:
"16) sporządzania
planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej.".
Art. 74. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o
lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr
56, poz. 679, Nr
86, poz. 958 i Nr
120, poz. 1268, z 2001 r. Nr
110, poz. 1189 i Nr
145, poz. 1623 oraz z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr
113, poz. 984 i Nr
200, poz. 1682) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 13 w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) w stosunku do
lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa
decyzję wydaje wojewoda na wniosek właściciela lasu.";
2) w art. 14 w ust. 2 w zdaniu wstępnym po wyrazach "produkcji rolnej"
dodaje się wyrazy "i grunty rolne nieużytkowane
rolniczo".
Art. 75. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr
99, poz. 1079, Nr
100, poz. 1085, Nr
110, poz. 1189 i Nr
145, poz. 1623 oraz z 2002 r. Nr
130, poz. 1112) w art. 46 w ust. 2 po wyrazach "przewidziane w" dodaje się
wyraz "miejscowym".
Art. 76. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o
ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr
16, poz. 78, z 1997 r. Nr
60, poz. 370, Nr
80, poz. 505 i Nr
160, poz. 1079, z 1998 r. Nr
106, poz. 668, z 2000 r. Nr
12, poz. 136 i Nr
120, poz. 1268, z 2001 r. Nr
81, poz. 875 i Nr
100, poz. 1085 oraz z 2002 r. Nr
113, poz. 984) wprowadza się następujące zmiany:
a) ust.
1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych
na cele nierolnicze i nieleśne, wymagającego zgody, o której mowa w ust. 2,
dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym
w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym.",
b) w
ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) gruntów
rolnych stanowiących użytki rolne klas V i VI, wytworzonych z gleb pochodzenia
organicznego i torfowisk, jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego
przeznaczenia przekracza 1 ha,";
2) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadkach uzasadnionych ważnymi
względami społecznymi i brakiem innych gruntów lasy ochronne mogą być
przeznaczone na inne cele niż określone w ust. 2, po uzyskaniu zgody właściwego
organu wymienionego w art. 7 ust. 2.";
3) w art. 11 w ust. 1 po wyrazie "mineralnego" dodaje się wyrazy "i
organicznego";
4) w art. 20 w ust. 2 po wyrazach "przepisów o" dodaje się wyrazy
"planowaniu i".
Art. 77. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o
Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr
24, poz. 199) w art. 14k w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2)
przygotowywanie programów i koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju
wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, a także długofalowej strategii
rozwoju regionalnego kraju;".
Art. 78. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodardce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr
46, poz. 543, z 2001 r. Nr
129, poz. 1447 i Nr
154, poz. 1800, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr
74, poz. 676, Nr
113, poz. 984, Nr
126, poz. 1070, Nr
130, poz. 1112, Nr
153, poz. 1271, Nr
200, poz. 1682 i Nr
240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr
1, poz. 15) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) planie
miejscowym - należy przez to rozumieć miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym,";
2) w art. 24 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Podstawą tworzenia gminnych zasobów
nieruchomości są miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.";
3) w art. 93 uchyla się ust. 6;
a) ust.
1 otrzymuje brzmienie:
"1. W razie braku planu miejscowego, jeżeli
gmina nie ogłosiła o przystąpieniu do sporządzania tego planu - zasady podziału
nieruchomości ustala się w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu.",
5) w art. 102 w ust. 2 wyrazy "ustalonych w trybie art.
10 ust. 1 pkt 11 ustawy o zagospodarowaniu
przestrzennym" zastępuje się wyrazami "określonych w planie miejscowym";
6) w art. 105 uchyla się ust. 3;
7) w art. 109 w ust. 2 skreśla się wyrazy "w planach miejscowych lub w
decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu";
8) w art. 154 wyrazy "funkcję wyznaczoną dla niej w planie miejscowym"
zastępuje się wyrazami "jej przeznaczenie".
Art. 79. W ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o
ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr
41, poz. 412 oraz z 2002 r. Nr
113, poz. 984 i Nr
153, poz. 1271) w art. 5 w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"W przypadku uchwalenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w ust. 1, lub jego zmiany
przepis art. 36 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) stosuje się, z tym że
odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę, wykupienia nieruchomości lub
jej części albo odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości lub jej
części można żądać od Skarbu Państwa reprezentowanego przez wojewodę.".
Art. 80. W ustawie z dnia 29 listopada 2000
r. - Prawo
atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr
3, poz. 18, Nr
100, poz. 1085 i Nr
154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr
74, poz. 676 i Nr
135, poz. 1145) art. 36 otrzymuje brzmienie:
"Art. 36. Organ właściwy do wydania decyzji
o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przeznaczonego pod budowę
obiektu jądrowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) wydaje tę
decyzję po uzyskaniu pozytywnej opinii Prezesa Agencji w zakresie
bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej.".
Art. 81. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo
ochrony środowiska (Dz. U. Nr
62, poz. 627 i Nr
115, poz. 1229, z 2002 r. Nr
74, poz. 676, Nr
113, poz. 984, Nr
153, poz. 1271 i Nr
233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr
46, poz. 392) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 40 w ust. 1 w pkt 1 skreśla się wyraz "polityki";
2) w art. 41 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister właściwy do spraw środowiska, w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do
spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, kierując się
wymaganiami, o których mowa w ust. 2, określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać prognoza oddziaływania na
środowisko dotycząca projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.";
3) w art. 43 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Zasady wnoszenia uwag i wniosków oraz
opiniowania projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego
określają przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717).";
4) w art. 46 w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) decyzja o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - wydawana na podstawie przepisów
ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,";
5) w art. 71 w ust. 1 skreśla się wyraz "polityki";
6) w art. 72 w ust. 6 wyrazy "w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej" zastępuje się wyrazami "w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej";
7) w art. 129 w ust. 5 i w art. 130 w ust. 2 wyrazy "przepisów ustawy o
zagospodarowaniu przestrzennym" zastępuje się wyrazami "przepisów ustawy o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym".
Art. 82. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo
wodne (Dz. U. Nr
115, poz. 1229 i Nr
154, poz. 1803 oraz z 2002 r. Nr
113, poz. 984, Nr
130, poz. 1112, Nr
233, poz. 1957 i Nr
283, poz. 2022) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu:
"Art. 4a. W celu zapewnienia prawidłowego
gospodarowania wodami, w tym w szczególności ochrony zasobów wodnych oraz
ochrony ludzi i mienia przed powodzią, uzgodnienia z właściwym dyrektorem
regionalnego zarządu gospodarki wodnej wymaga:
1) studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz strategia
rozwoju województwa w zakresie zagospodarowania obszarów narażonych na
niebezpieczeństwo powodzi,
2) miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego i plan zagospodarowania przestrzennego
województwa w zakresie zagospodarowania stref ochronnych ujęć wody, obszarów
ochronnych zbiorników wód śródlądowych i obszarów narażonych na
niebezpieczeństwo powodzi,
3) decyzja o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedsięwzięć wymagających
uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, do wydania którego organem właściwym jest wojewoda.";
2) w art. 92 w ust. 3 uchyla się pkt 10 i 11;
3) art. 118 otrzymuje brzmienie:
"Art. 118. Ustalenia planów, o których mowa
w art. 113 ust. 1 pkt 1 i 2, uwzględnia się w strategii rozwoju województwa
oraz w planach zagospodarowania przestrzennego województwa, a ustalenia planów,
o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 3, w studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w miejscowych planach
zagospodarowania przestrzennego.".
Przepisy
przejściowe i końcowe
Art. 83. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o "koncepcji
polityki przestrzennego zagospodarowania kraju", należy przez to rozumieć
koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju.
Art. 84.
Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na przepisy ustawy
uchylonej przepisem art. 88 ust. 1 albo odsyłają ogólnie do przepisów tej ustawy,
stosuje się w tym zakresie właściwe przepisy niniejszej ustawy.
Art. 85.
2. Do miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego oraz planów zagospodarowania przestrzennego
województw, w stosunku do których podjęto uchwałę o
przystąpieniu do sporządzania lub zmiany planu oraz zawiadomiono o terminie
wyłożenia tych planów do publicznego wglądu, ale postępowanie nie zostało zakończone
przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 86. Ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy wymaga
zmiana sposobu zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 59 ust. 1, jeżeli
na terenie tym obowiązuje plan uchwalony przed dniem 1 stycznia 1995 r.
Przepisu art. 61 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się.
Art. 87.
2. Plany zagospodarowania
przestrzennego województw uchwalone po dniu 1 stycznia 1999 r. zachowują moc.
3. Obowiązujące w dniu
wejścia w życie ustawy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego
uchwalone przed dniem 1 stycznia 1995 r. zachowują moc do czasu uchwalenia nowych
planów, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2003 r.
4. Sejmiki województw,
które do dnia wejścia w życie ustawy nie uchwaliły planów zagospodarowania
przestrzennego województwa, oraz gminy, które dotychczas nie sporządziły
studium, sporządzą i uchwalą odpowiednio plany zagospodarowania przestrzennego
województwa bądź studium, w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy,
zgodnie z jej wymaganiami.
Art. 88.
2. W odniesieniu do
planów zagospodarowania przestrzennego gmin, o których mowa w art. 87 ust. 3,
przepisy art.
31a ustawy wymienionej w ust. 1 zachowują moc do
czasu utraty mocy albo uchylenia tych planów.
Art. 89. Ustawa wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia
ogłoszenia.
Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Metryka strony
